Αγαπημένο μου "ημερολογιάκι"…! (Βραδυ Παρασκευης)

Τι σου είναι το internet  τέλος πάντων… Είναι ένα χόμπι, μια παρέα, μια καλή πηγή ενημέρωσης, ο φανταστικός φίλος που ποτέ δεν είχες σαν παιδί.. εντάξει το τελευταίο ήταν λίγο παρατραβηγμένο.

Είμαι πάλι στο σπίτι, στη ζεστασιά του καθιστικού, συντροφιά μου ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, μπρούσκο (παίρνω και ποσοστά για τη νέα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ-ΚΑΙ-ΓΕΜΑΤΗ-ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ-ΚΑΙ-ΚΑΘΟΛΟΥ-ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΥΣ-ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ σειρά. #puke), ακούγοντας τα τραγούδια ενός ξεχασμένου φακέλου μουσικής (γιατί απόψε YouTube, δεν έχει #teardrop) και γράφω για εσένα blogακι μου, σε ένα word… Είχα ξεχάσει πόσα πολλά μπορείς να κάνεις με το word! Ναι εκεί έφτασα, να είμαι τελείως αποκομμένη από τα πάντα. Τελείως μόνη και σχεδόν τελείως απροστάτευτη. No blog, no facebook, no YouTube, no cracked, no honey booboo show (δεν ξέρω, έπρεπε να βάλω κι ένα άκυρο :/ μετά το reality των Κardashians αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό), NOTHING tonight! No internet!

Τελικά σε αυτή την ζωή δεν είναι να εμπιστεύεσαι τίποτα. Ούτε μια σύνδεση, της προκοπής, δεν μπορείς να έχεις στις μέρες μας κι ύστερα έχω και τον Άκη να παραπονιέται για εμάς τις γυναίκες! Τι λες Άκη; Λογικό είναι να μην βρίσκεις γυναίκα στην εποχή μας, εδώ internet δεν έχουμε! …Tatu; Για μισό λεπτό! Υπήρξε τέτοιο συγκρότημα όντως; Ναι! Θυμήθηκα! Για κάποιο λόγο μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το δίδυμο που έγραφε και ανορθόγραφα το όνομα του συγκροτήματος του..! Αυτός ο φάκελος τελικά είναι ότι πρέπει για μουσική σε trash party!

Χμ, φτάνει με τη φλυαρία μου. Χα! Ναι, ειρωνικό ήταν! Τι να αναπτύξω; Πραγματικά αυτό το κρασί ήταν το κάτι άλλο! Άκυρο, το ξέρω, αλλά αφού είναι πολύ καλό, να μην το πω; Τι να πω, καμιά φιλοσοφία; Αυτό ήταν; Η έλλειψη internet με κάνει να χάνω την έμπνευση μου;

Ωραία λοιπόν αφού αυτή η ανάρτηση μοιάζει όλο και πιο πολύ, όσο περνάει η ώρα, με ένα ημερολόγιο που είχα μικρή ας πω κι αυτό, γιορτάζω! Ναι, αγαπημένο μου ημερολόγιο.. Όπα! Κι άλλο #puke! Στα ημερολόγια μου δεν έγραφα ποτέ «αγαπητό μου ημερολόγιο» ή άλλα τέτοια! Είχαν ονόματα! Ναι, κι αυτό ακούγεται κάπως. Αλλά αλήθεια είχαν και προσωπικότητα. Ήταν σα να απευθυνόμουν σε άτομα υπαρκτά. Βασικά, άτομα που κάποτε υπήρχαν. Είναι μεγάλη ιστορία, ίσως το αναπτύξω σε άλλη ανάρτηση και αφού έχω πιει όλο το μπρούσκο.

Λοιπόν, γιορτάζω όπως είπα! ΣΟΥΛΤΑΝΕΣ, παντού, μάθετε το! Γιορτάζουμε! Όχι, δεν υπάρχει Άγιος Σουλτάνος ο Μεγαλοπρεπής. Στα Εισόδια της Θεοτόκου, 21 Νοέμβριου, γιορτάζουμε, μαζί με τους Μάριους και τις Μαρίες τις ανύπαντρες! Αυτό πάλι, δεν έχει πολλή πλάκα; Δηλαδή αν παντρευτούν οι Μαρίες αλλάζουν γιορτή! Αν κάνουν το πρώτο τους παιδί; Αν απολυθούν; Έχει γιορτές και για τις πιο άσωτες Μαρίες; Έχει και για κάθε περίσταση; Απορία μου.

Το κρασάκι έκανε καλά τη δουλειά του, με το παραπάνω. Ώρα η πολυλογού Τάτη να αποσυρθεί και θα κάνει και τον καλύτερο ύπνο! Oh! Yes! Αφού πρώτα ακούσει το “αυτό το κάτι που θέλω” ..που θα με κάνει σαν τρελή να σε θέλω..να να να να… Α για πολύ trash party!!

Love, Tatie <3

Έρως ανίκατε μάχαν…

Σήμερα - ντρέπομαι που θα το πω- θα «αναπτύξω» ένα άρθρο απ’ το cracked που μ’ άρεσε πολύ!  Κλασικά έχει να κάνει με το γνωστό πιασάρικο θέμα.. τον φτερωτό Θεό που πάει και χώνει τη μύτη του όπου θέλει αυτός!!! Ναι, εμείς δεν φέρουμε ευθύνη…  «Τα  τέσσερα χειρότερα πράγματα που κάνουμε αμέσως αφού ερωτευτούμε»! Είναι πολλά περισσότερα, αλλά ας κάνουμε μια εισαγωγή.. ;)

Λέει, λοιπόν, ο ποιητής εκεί… «Ψάχνουμε ελαττώματα στα (υπόλοιπα) άτομα που δεν  βγαίνουμε ραντεβού μαζί τους» …ενός λεπτού σιγή και σκέψη “εγώ το έχω κάνει; ” Well, δεν θυμάμαι (κάνω τον κινέζο!). Αλλά θυμάμαι τη φίλη μου τη Νίτσα να λέει ότι όταν ήταν με τον Άκη, που είχαν χρόνια σχέση και το πήγαιναν σοβαρά (λέει η Νίτσα..) ότι περπατούσε σαν τον Terminator και σκάναρε όλους τους περαστικούς άντρες βρίσκοντας «ελαττώματα».. "Χόντρος κώλος, ενοχλητικό γέλιο, περίεργα δόντια, εγωιστική συμπεριφορά, αγενής, πολύ ψηλός, είναι heavy metalας, του αρέσει ο Παντελίδης, είναι ο συνδυασμός των δυο τελευταίων!..." 

καλά, το συγκεκριμένο, όντως απόφυγε το!!! 

Αυτή έλεγε ότι ήταν η άμυνα της στον πειρασμό. Εγώ λέω ότι ήταν ό,τι δεν φτάνει η αλεπού! Τσάμπα πάλευα να την πείσω ότι πάντα θα υπάρχουν πιο ωραίοι και πιο ..ωραίες *ξερόβηχας* -λέμε τώρα!- πιο αστείοι και πιο αστείες, αλλά το θέμα είναι εμείς πως βλέπουμε τον/την σύντροφο μας! Η λύση δεν είναι να μειώνεις στα ματιά σου τους άλλους, αλλά να δουλεύεις για τη σχέση σου με τον  σύντροφο που έχεις!

«Αγνοούμε τις ατέλειες του/της συντρόφου μας, ή φανταζόμαστε ότι θα αλλάξουν»  ΛΑΘΟΣ! Μέγα λάθος! Νομίζω αυτό και να μην το αναπτύξω δεν θα πείραζε, αρκεί να γράψω άπειρες φορές «Λάθος. Τέλος.» 

συνέχισε να εθελοτυφλείς... και θα βρεις σε τοίχο!

Είμαι σίγουρη, όμως, ότι δεν θα μπει στο πετσί σας με τίποτα! Τρομερό παράδειγμα, πάλι, η φίλη μου, η Νίτσα! Μια φορά και δυο είχα ακούσει για το πόσο τέλειος ήταν ο Άκης, πόσο ιδανικός ήταν γι’ αυτήν. Δεν έτρωγε κι αυτός σος ροκφόρ, όπως κι αυτή! Αλλά, να μωρέ, ήταν λίγο μαμάκιας.. και τσιγκούνης και…. «Ε, τότε τι τον θες κουκλίτσα μου» έλεγα δυνατά τη σκέψη μου και μετά θύμωνε! Και το χειρότερο; Φώναζε την χαζή ατάκα, που κάθε φορά «τρυπούσε» όλο και πιο πολύ τ’ αυτιά μου : «Θα αλλάξει!» Εδώ η λύση είναι μια : ΛΟΒΟΤΟΜΗ στη Νίτσα!

« Κάνουμε θυσίες που μας δυσανασχετούν» Γιατί; Για τη φουκαριάρα τη μάνα μας; Γιατί από μικρή σε έχει ζαλίσει να βρεις ένα καλό παλικάρι να νοικοκυρευτείς, να σε δει νύφουλα, να έχει λόγο στη κοινωνία αφού η κόρη της έχει πάρει τον πιο ευκατάστατο και καλλιεργημένο; Γιατί; Επειδή η φίλη σου έχει δεσμό και εσύ φοβάσαι να μην μείνεις μόνη; Come on, join the club! It’s awesome!

στο σημειο αυτο παιζει το "all the time" των Playmen ft Paparizou etc! 

Και άντε και τις κάνεις τις θυσίες! Μην τον ζαλίζεις! Επιλογή σου ήταν! Αυτό που κάνεις μετά, το μετατρέπει σε τυραννία!!! Άρα να τη βράσουμε τη "θυσια"! Και με αυτόν τον τρόπο η μαμά σου δεν θα εκπληρώσει το όνειρο της αλλά και εσύ (που αυτό είναι που έχει μεγαλύτερη σημασία) δεν θα είσαι ευτυχισμένη….

Last but not least!!! … «Το να πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς» Δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην γράψω ακριβώς τα λόγια του original ποιητή…

«Δεν θέλω να φανώ άκαρδος. Δεν είμαι. Παρά τις ρητορείες και το βιτριόλι μου, είμαι αισιόδοξος και πιστεύω στην αγάπη, αλλά υπάρχει κάτι που όλοι όσοι ‘αγαπούν’ αισθάνονται και να πω ότι δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο: "Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν/αυτήν!" Για μια στιγμή ας κάνουμε παύση για να ακούσουμε την καλύτερη εκτέλεση του γνωστού τραγουδιού όλων των εποχών, από τον Harry Nilsson, να τραγουδά το  "Without You" του Badfinger :

Στο σημείο αυτό, ενώ διάβαζα το άρθρο στο cracked, πέθανα στο γέλιο!!!! 

Μα καλά δεν διάβασες την προηγούμενη ανάρτηση μου; Έχεις το θράσος να θες να μάθεις τα τέσσερα χειρότερα πράγματα που κάνουμε αμέσως αφού ερωτευτούμε, κουτσομπόλα, χωρίς να έχεις μάθει κάτι βασικότερο πρώτα; Ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς (και αυτοί χωρίς εμάς -μη κάνεις χαρές!- )!! Ποιον ξέρεις περισσότερο από κανέναν άλλον σε αυτήν τη ζωή, Νίτσα; Ποιον;; Τον εαυτό σου, μπράβο! Αγάπα τον περισσότερο από κανέναν άλλον και δώσε του έναν σύντροφο που να του αξίζει! Γιατί από την στιγμή που, μας έκανες τη τιμή και γεννήθηκες, δεν τον έχεις «αποχωριστεί» ούτε λεπτό! Άρα πάψε τη μίρλα, μην μας το παίζεις drama queen και προχώρα στη ζωή σου! Με το άτομο που θα είναι πάντα εκεί για σένα.. τον εαυτό σου! Καλά, ίσως όχι πάντα, ίσως μπει ανάμεσά σας ένας Γερμανός, alzheimer you know?! 

Άντε λοιπόν, κόψε τα τραγούδια όπως το πιο πάνω και τις ταινίες όπως το «lost in translation» ή το «closer» και ριξ’ το έξω! Μέχρι να βρεις και τον κατάλληλο, για εσένα, Άκη. 

Προτεινόμενο τραγούδι : Single ladies

Προτεινόμενη ταινία: The wedding singer

Love, Tatie <3

I feel it in my fingers, I feel it in my toes! Christmas is all around me and so the feeling grows...

Ο καιρός φθινοπωρινός όσο δεν πάει! Εντάξει, δεν λέω, έπρεπε να νιώσουμε ότι μπήκε Νοέμβριος, να μπαίνουμε σιγά σιγά και στο κλίμα των Χριστουγέννων (41 μέρες!). Αλλά όχι κι έτσι! Τρεις μέρες στη σειρά όλο βροχή. Μέχρι και το περιβολάκι μου λέει «φτάνει πια!».  Αχ, Χριστούγεννα.. Στολίδια, λαμπιόνια, γεμιστή γαλόπουλα της γιαγιάς, δώρα, ημέρες αγάπης και συγχώρεσης… Όπα! Αυτό το τελευταίο τι είναι; Τι ξεστόμισα πάλι;

Ναι καλά είδα τι πληκτρολόγησα βιαστικά καθώς με είχε συνεπάρει το όλο θέμα των Χριστουγέννων. Εκείνες τις μέρες η παράδοση θέλει εμάς τους ανθρώπους να νιώθουμε την αγάπη μέσα μας και να είμαστε έτοιμοι να συγχωρέσουμε και το πιο θανάσιμο εχθρό μας. Εξαιρείται ο σπαστικός καθηγητής που μας κόβει κάθε εξάμηνο με 4,99 (!) και λέει με αυτή τη σπαστική φωνή (αλά Δρακουμέλ) «μα δεν μου έγραψες και για τα συναισθήματα του συγγραφέα που εκφράζονται μέσα από το κείμενο (ακόμα και αν ο συγγραφέας γράφει για το βιβλίο της στατιστικής 2 !!!)» Φτου φτου (κουνιέμαι απ’ τη θέση μου!) τι θυμήθηκα πάλι!

Είναι τόσο ακατόρθωτο άραγε; Πραγματικά, είναι;  Να νιώσουμε όλοι αγάπη, να συγχωρέσουμε, να κάνουμε μια καλή πράξη (και δυο και τρεις). Νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο όσο και το να προσπαθήσουμε να κάνουμε, έστω για μια φορά, voodoo  στον καθηγητή που ανέφερα πιο πάνω! Συγγνώμη κε Άκη, αλλά όταν μας είχατε παραπονεθεί για ένα αδικαιολόγητο πόνο στη κοιλιά, στο κεφάλι, στα πόδια (και πάει λέγοντας) δεν ήμουν εγώ! Ήταν όλο το τμήμα μην πω όλο το ίδρυμα που, τιμής ένεκεν, ρίξαμε από μια τσιμπιά στη κούκλα σας (της schleich, τον Δρακουμέλ είχαμε πάρει!)

Σε περίπου σαράντα μέρες φτάνουν τα Χριστούγεννα (yaaaay!) ας σκεφτούμε όλοι τουλάχιστον μια καλή πράξη που μπορούμε να κάνουμε, άτομα που θέλουμε από καιρό να τους μιλήσουμε και δεν βρίσκουμε το θάρρος, λόγια που δεν είπαμε ποτέ γιατί οι λέξεις δεν έγιναν  προτάσεις.. Δεν είναι ντροπή! Είναι Χριστούγεννα! Αν βέβαια αυτό το κάναμε συνέχεια και δεν περιμέναμε μια συγκεκριμένη περίοδο για να το κάνουμε θα ήταν ακόμη καλυτέρα. Αλλά δεδομένου του ότι υπάρχει και αυτή η γιορτή, ας την «εκμεταλλευτούμε».

Στη λίστα με τα δώρα που πρέπει να πάρουμε ή τα ψώνια που έχουμε να κάνουμε για το γιορτινό τραπέζι ας κάνουμε και μια ξεχωριστή λίστα με αυτά που είπα ;) Εγώ ας πούμε θα πετάξω την κούκλα Δρακουμέλ, κάτι είναι και αυτό! Άλλωστε το αστείο παρατράβηξε, έχω αποφοιτήσει εδώ και δυο χρόνια, καιρός να το σταματήσω αυτό το «αστειάκι»!

Love, Tatie <3

Gone with the "Love"!...

Λίγο ο καιρός, που βρέχει και μπουμπουνίζει, λίγο η κουβέντα που είχα στο δρόμο για Λουτράκι σήμερα, λίγο το ότι είναι και πιασάρικο σαν θέμα. Ε, ναι! Πως να το κάνουμε; Είναι! Λίγο απ’ όλα δηλαδή… Για να γράψω ο,τι ακολουθεί...

Για όσους δεν κατάλαβαν θα μιλήσω για τις ανθρώπινες σχέσεις πιο συγκεκριμένα. Για τις σεξουαλικές, ρομαντικές ή τελοσπαντων όχι τις φιλικές ή οικογενειακές!

            Ακούμε κατά καιρούς για τη φίλη μας τη Νίτσα (το όνομα επιλέχτηκε κάπως τυχαία, γιατί νομίζω τα περισσότερα θηλυκά ονόματα έχουν σαν υποκοριστικό το «Νίτσα», κάτι σαν το Άκης για τους αρσενικούς μας φίλους) ότι βρήκε τον άντρα της ζωής της και τι καλό παλικάρι είναι (για όσους αναρωτιούνται, Άκη τον λένε!) και ότι πάνε για γάμο κουτουλουπου-κουτουλουπου! Ωπ! Και μια ωραία πρωία, τσουπ, σαν βόμβα το νέο! «Akis decided to call it quits!» Κάτι σα να λέμε «έκλασε η νύφη, σχόλασε ο γάμος!» (σημείωση δική μου: μάλλον ήταν γερή η κλανιά και ο Άκης δεν τ’ άντεξε!).

            Ξαφνικά σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό μας! Πως? Γιατί? Πότε? Τι να φάω το βράδυ? Καταλάβατε πάντως που το πάω.. Και τότε αρχίζει η κλασική κουβέντα περί σχέσεων και το πώς τελικά μπορεί να έχει κάποιος μια επιτυχημένη σχέση? Ναι είναι τότε που τρως σκάλωμα τι δεν πήγε καλά και στη δική σου σχέση. Άμα είσαι και γυναικά..! «Αχ, έτσι δεν με άφησε και μένα στα κρύα του λουτρού? Γιατί? Ε? Γιατί? Δεν ήμουν αρκετή? Τέσσερα ολόκληρα χρόνια από τη ζωή μου! Ο άχρηστος (πρώην ζουζουνομυρμιγκογλυκουλοζαχαροτευτλοκαλαμάκι της) με χώρισε έτσι απλά! […]*» Είναι τότε που όλοι έχουμε την «απάντηση» για την επιτυχημένη σχέση, αλλά και που όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι δεν ισχύει!!!!!

Ναι λοιπόν! Μη ντρέπεστε, παραδεχτείτε το κι εσείς (εγώ όχι! Εγώ έχω την απάντηση… θα την πω πιο κάτω βρε ανυπόμονοι!) ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΥΣΤΙΚΟ ΦΙΛΤΡΟ!

Δεν υπάρχει η απάντηση για το «πως μπορεί η σχέση μου να πετύχει;», Υπάρχουν κάποιες θεωρίες ή μύθοι γύρω απ’ το θέμα, αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο! Ας το πάρετε απόφαση!!! Αν το πήρατε απόφαση, σε αυτό το σημείο να σας χαιρετήσω, λοιπόν, να σας ευχηθώ καλό βράδυ και την επόμενη φορά που θα μάθετε τα νέα της δική σας φίλης Νίτσας ή του φίλου Άκη, αντίστοιχα, να μην μάθω ότι αναρωτηθήκατε για το «μαγικό φίλτρο» της τέλειας σχέσης! Να κάτσετε στ’ αυγά σας, να σας το πω εγώ!!!! Αν λοιπόν δεν το πήρατε απόφαση και θέλετε επιτέλους να καυχιέστε σε φίλους και γνωστούς ότι έχετε την απάντηση, η λύση είναι εδώ! Δεν μακρηγορώ άλλο σα ταινία του Φώσκολου (Θεός συγχωρέστον).

Ανεξαρτησία! Χμ, μπα, αυτογνωσία! Βασικά ούτε έτσι. Δεν ξέρω αν με μια λέξη μπορώ να το εκφράσω! Αλλά εύχομαι να καταλάβετε τι εννοώ με όσα θα πω και με παραδείγματα που ίσως χρησιμοποιήσω. Αλλά βοηθήστε κι εσείς βρε! Βάλτε λίγο φαντασία, βάλτε το άπειρο IQ σας να δουλέψει! Πιστεύω σε σας, θα καταλάβετε όσα έχω να σας μεταδώσω!

Χρόνια τώρα το ίδιο τροπάριο. Η Νίτσα ψάχνει τον τέλειο άντρα, σκέφτεται τι πρέπει να της δώσει, τι πρέπει να της κάνει, ποιο είναι το ιδανικό πακέτο γι’ αυτήν για να ευτυχίσει! Όχι, Νίτσα! Σκέψου ότι μόνη σου γεννήθηκες και μόνη σου θα πεθάνεις! Μόνη σου! Έτσι θα καταλάβεις ότι την ευτυχία δεν στην χτίζει κάποιος άλλος, παρά μόνο ο εαυτός σου! Αλλά ναι δεν είμαστε ακοινώνητα ή άψυχα όντα! Γι’ αυτό πολλές από μας θέλουμε και το άλλο μας ολόκληρο δίπλα μας. Μην, όμως, βασίζεσαι στο άλλο άτομο, κάνε σχέδια, ζήσε την ζωή σου, ανεξάρτητη και με αυτογνωσία, ζήσε σα να είσαι μόνη, αλλά με έναν όρο «μην ξεχνάς ότι δεν είσαι μόνη».

 Σεβάσου το άτομο δίπλα σου! Δώσε του χώρο, ελευθερία, σεβασμό, αφιλοκερδή αγάπη και γενικά όσα θα ήθελες να σου δώσει και αυτό. Δεν στα δίνει; Μήπως νομίζεις ότι δεν στα δίνει; Μήπως έχει δικό του τρόπο να εκφράζει την αγάπη του; Καλά, καλά! Όχι, ό,τι πεις! Δεν στα δίνει! Πάντως, αυτό για μένα, κατά την ταπεινή μου (αλλά αλάνθαστη!) άποψη είναι η «απάντηση». Μια ακόμη θεωρία.. Ένας ακόμη μύθος.. Το να μην περιμένεις τίποτα (εκτός από αγάπη) από τον/την σύντροφο σου!
Όλες έχουμε κάνει τα λαθάκια μας (ναι βάζω κι εμένα στη παρέα ^_^ κατάφερα να ξεκολλήσω το χέρι μου από το backspace και να το γράψω αυτό για τα λαθάκια «μας»!). Ταξίδεψε, βγες με τις φίλες σου, ασχολήσου με τον εαυτό σου κάνε ό,τι θα έκανες και σαν single, αλλά με το άτομο που έχεις επιλέξει για σύντροφο στη ζωή σου! Συμπορεύσου αλλά μην προσκολληθείς σε αυτό! Και σκέψου ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο! Ό,τι και να σου πει! Ό,τι και να σου κάνει! Ανά πάσα ώρα και στιγμή αυτό που ζεις με αυτό το άτομο μπορεί να πάψει να υπάρχει! Χωρίς κάποια αιτία ή και να υπάρχει αιτία! Χωρίς να υπάρχει κάποια απάντηση για το γιατί σου!

Βασικά υπάρχει μία (όλο απαντήσεις σας έχω ;) ) ΓΙΑΤΙ έτσι είναι η ζωή!!! Σε άλλες πετυχαίνει χωρίς κόπο (ανάλογα πως το βλέπει κανείς, βέβαια), σε αλλες χωρίς τρόπο ( :P ). Τέσπα, αυτά για την ώρα! Ίσως το συμπληρώσω σε κανένα «part 2» κάποια στιγμή. Ως τότε αντιοοοοος! And YOLO (you obviously love oreos! And I know it ;) )

Love, Tatie <3

*η μίρλα συνεχίζει για αρκετή ώρα ακόμη
ΣΣ: Το ζευγάρι, Νιτσα & Ακης, επιλέχθηκε τυχαία και τους ευχαριστώ για τη συμβολή τους στην ανάρτηση μου.

Καλη αρχη λοιπον.. :)

Πρώτη φορά που γράφω... Αναρωτιέμαι τί? Πώς? Αλλά έπειτα σκέφτομαι ότι εδώ είναι το blog μου! Το "chatty tatie" οπότε γράφω ο,τι θέλω και όσα θέλω!  

Εδώ θα δείτε σκέψεις μου κυρίως. Κάτι σαν ημερολόγιο. Κάτι σαν στήλη σε περιοδικό (όταν θα το παίζω Carrie Bradshaw). Κάποιες φορές θα είναι αρκετά ενδιαφέροντα, κάποιες θα είναι απλά σκέψεις μου. Όπως και να 'χει εύχομαι να σας διασκεδάζω.. Βασικά ποιον κοροϊδεύω? Δεν με νοιάζει για εσάς! Δώρο από την (τσίπισσα) αδερφή μου είναι και το εξερευνώ ακόμα.. PS: love you sis! To infinity and beyond!

Love, Tatie <3