Αγαπημένο μου "ημερολογιάκι"…! (Βραδυ Παρασκευης)

Τι σου είναι το internet  τέλος πάντων… Είναι ένα χόμπι, μια παρέα, μια καλή πηγή ενημέρωσης, ο φανταστικός φίλος που ποτέ δεν είχες σαν παιδί.. εντάξει το τελευταίο ήταν λίγο παρατραβηγμένο.

Είμαι πάλι στο σπίτι, στη ζεστασιά του καθιστικού, συντροφιά μου ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, μπρούσκο (παίρνω και ποσοστά για τη νέα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ-ΚΑΙ-ΓΕΜΑΤΗ-ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ-ΚΑΙ-ΚΑΘΟΛΟΥ-ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΥΣ-ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ σειρά. #puke), ακούγοντας τα τραγούδια ενός ξεχασμένου φακέλου μουσικής (γιατί απόψε YouTube, δεν έχει #teardrop) και γράφω για εσένα blogακι μου, σε ένα word… Είχα ξεχάσει πόσα πολλά μπορείς να κάνεις με το word! Ναι εκεί έφτασα, να είμαι τελείως αποκομμένη από τα πάντα. Τελείως μόνη και σχεδόν τελείως απροστάτευτη. No blog, no facebook, no YouTube, no cracked, no honey booboo show (δεν ξέρω, έπρεπε να βάλω κι ένα άκυρο :/ μετά το reality των Κardashians αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό), NOTHING tonight! No internet!

Τελικά σε αυτή την ζωή δεν είναι να εμπιστεύεσαι τίποτα. Ούτε μια σύνδεση, της προκοπής, δεν μπορείς να έχεις στις μέρες μας κι ύστερα έχω και τον Άκη να παραπονιέται για εμάς τις γυναίκες! Τι λες Άκη; Λογικό είναι να μην βρίσκεις γυναίκα στην εποχή μας, εδώ internet δεν έχουμε! …Tatu; Για μισό λεπτό! Υπήρξε τέτοιο συγκρότημα όντως; Ναι! Θυμήθηκα! Για κάποιο λόγο μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το δίδυμο που έγραφε και ανορθόγραφα το όνομα του συγκροτήματος του..! Αυτός ο φάκελος τελικά είναι ότι πρέπει για μουσική σε trash party!

Χμ, φτάνει με τη φλυαρία μου. Χα! Ναι, ειρωνικό ήταν! Τι να αναπτύξω; Πραγματικά αυτό το κρασί ήταν το κάτι άλλο! Άκυρο, το ξέρω, αλλά αφού είναι πολύ καλό, να μην το πω; Τι να πω, καμιά φιλοσοφία; Αυτό ήταν; Η έλλειψη internet με κάνει να χάνω την έμπνευση μου;

Ωραία λοιπόν αφού αυτή η ανάρτηση μοιάζει όλο και πιο πολύ, όσο περνάει η ώρα, με ένα ημερολόγιο που είχα μικρή ας πω κι αυτό, γιορτάζω! Ναι, αγαπημένο μου ημερολόγιο.. Όπα! Κι άλλο #puke! Στα ημερολόγια μου δεν έγραφα ποτέ «αγαπητό μου ημερολόγιο» ή άλλα τέτοια! Είχαν ονόματα! Ναι, κι αυτό ακούγεται κάπως. Αλλά αλήθεια είχαν και προσωπικότητα. Ήταν σα να απευθυνόμουν σε άτομα υπαρκτά. Βασικά, άτομα που κάποτε υπήρχαν. Είναι μεγάλη ιστορία, ίσως το αναπτύξω σε άλλη ανάρτηση και αφού έχω πιει όλο το μπρούσκο.

Λοιπόν, γιορτάζω όπως είπα! ΣΟΥΛΤΑΝΕΣ, παντού, μάθετε το! Γιορτάζουμε! Όχι, δεν υπάρχει Άγιος Σουλτάνος ο Μεγαλοπρεπής. Στα Εισόδια της Θεοτόκου, 21 Νοέμβριου, γιορτάζουμε, μαζί με τους Μάριους και τις Μαρίες τις ανύπαντρες! Αυτό πάλι, δεν έχει πολλή πλάκα; Δηλαδή αν παντρευτούν οι Μαρίες αλλάζουν γιορτή! Αν κάνουν το πρώτο τους παιδί; Αν απολυθούν; Έχει γιορτές και για τις πιο άσωτες Μαρίες; Έχει και για κάθε περίσταση; Απορία μου.

Το κρασάκι έκανε καλά τη δουλειά του, με το παραπάνω. Ώρα η πολυλογού Τάτη να αποσυρθεί και θα κάνει και τον καλύτερο ύπνο! Oh! Yes! Αφού πρώτα ακούσει το “αυτό το κάτι που θέλω” ..που θα με κάνει σαν τρελή να σε θέλω..να να να να… Α για πολύ trash party!!

Love, Tatie <3