Life's a journey not a destination..

               Το παιχνίδι λοιπόν, μέχρι τώρα πάει καλά στην Αγγλία! Ξένη μέσα σε ξένους, ξένα μέρη, ξένες συνήθειες, μα συναρπαστική εμπειρία. Μεγάλη εμπειρία! Αυτή η χώρα και οι όμορφοι άνθρωποι της με αγκάλιασαν αμέσως και με διδάσκουν, αυτή η εμπειρία με διδάσκει πολλά που σαν καλή πολυλογού θα μοιράζομαι μαζί σας!

               Αυτή την στιγμή αγκαλιά με τον υπολογιστή της καλής μου μαμάς στο πατρικό μου στην Ελλάδα, με μια ωραία κούπα ελληνικό καφέ. Στο πατρικό μου, ε; Πόσο διαφορετικά ακούγεται τώρα. Έχει άλλη αξία πια. Όλα τα βλέπω αλλιώς και αναρωτιέμαι άραγε είναι η "ξενιτιά" που τους δίνει άλλη όψη, είναι η ιδέα μου, είμαι εγώ που τα βλέπω όλα, πλέον, αλλιώς;

                     Ναι, όλα τα βλέπω και τα νιώθω αλλιώτικα. Τα χρώματα ξαφνικά έγιναν πιο έντονα, πλέον εστιάζω σε σημεία του ορίζοντα που παλιά δεν πρόσεχα, τόσο που νομίζω κάποιες φόρες ότι είμαι σε άλλο μέρος από αυτό που μεγάλωσα. Τώρα, κάθε φόρα που επιστρέφω βουρκώνω όταν φτάνουμε στο αεροδρόμιο και δακρύζω όταν φτάνω στο χωριό μου και βλέπω αυτή την ετοιμόρροπη πινακίδα στον δρόμο να γραφεί με ελληνικούς και λατινικούς χαρακτήρες την ονομασία του χωριού μου. 

                    Τρίτη φόρα που ήρθα και πάλι το ίδιο συναίσθημα. Η μόνη διαφορά σε αυτό το ταξίδι ήταν ότι αυτή την φορά βούρκωσα και όταν έφευγα από την Αγγλία, από τη νέα πατρίδα μου, μάλλον καλό σημάδι ότι αγκαλιαζόμαστε πλέον και οι δυο, μάλλον τώρα αγκαλιάζω και εγώ την απόφαση που είχα πάρει σχεδόν ένα χρόνο πριν! 

               Ωραία τα πολλά λόγια, μα ας πω και τι έχω διδαχτεί μέχρι τώρα. Να υπενθυμίσω, στο σημείο αυτό, τους αμέτρητους αναγνώστες του βλογ μου (!), ότι στο blog αυτό και επομένως στην ανάρτηση αυτή λέω τις δίκες μου απόψεις και εμπειρίες και ο σκοπός είναι όποιος διαβάζει τις αναρτήσεις μου να νιώθει ότι απλά χαίρομαι να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου, τις ιδέες μου, τις πιο άκυρες σκέψεις μου, τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπάνω! 

               Λοιπόν, διδάχτηκα (πάλι) ότι ο χρόνος είναι το σπουδαιότερο κομμάτι τούτης της όμορφης ζωής! Το ομορφότερο δώρο, το πολυτιμότερο και δυστυχώς μη αναστρέψιμο.. Ο χρόνος με τον εαυτό μας, μονό με τον εαυτό μας! Ο χρόνος με όσους αγαπάμε. Ο χρόνος που σπαταλάμε με ότι δεν αξίζει τον χρόνο μας! Νομίζω το έχω αναφέρει και σε παλαιότερη ανάρτηση μα, αυτή είναι η αλήθεια, μέσα από αυτή την εμπειρία πρώτα απ’ όλα ένιωσα στο πετσί μου πόσο σπουδαίο πράγμα είναι ο χρόνος!

              Έπειτα, έμαθα πόσο σημαντικές αρετές είναι η υπομονή, η επιμονή, το κουράγιο και η αισιοδοξία. Είναι από τα ποιο βασικά πινέλα που δίνονται σε όλους και όποιος θέλει τα χρησιμοποιεί. Αυτά είναι ίσως λίγο πιο βαριά να τα κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή, μα άμα αντέχεις ανταμείβεσαι καλά. Γιατί δυστυχώς υπάρχουν και άλλα πινέλα πιο ελαφριά που καμιά φόρα τα χρησιμοποιούμε πιο συχνά, τα πινέλα της απελπισίας, της απαισιοδοξίας και του φόβου.. Υπάρχουν πολλά πινέλα αλλά εμείς είμαστε οι καλλιτέχνες, εμείς αποφασίζουμε ποια θα χρησιμοποιήσουμε.

              Τα χρώματα τα αποκτάμε είτε μονοί μας, είτε μας τα "δίνει" η ζωή... Εμείς οι καλλιτέχνες όμως όπως είπα έχουμε τον έλεγχο για το ποια και πως θα τα χρησιμοποιήσουμε. Χμμμ κάποιος άρχισε της αμπελοφιλοσοφίες πάλι. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, που λέμε στο χωριό μου.

Έμαθα να κάνω αγγλικό τσάι και τοστ! Έμαθα ότι κι εδώ υπάρχουν αρκετά ωραία φαγητά και όχι μόνο fish and chips (το οποίο λατρεύω by the way!) , έμαθα να οδηγώ στα αριστερά και με δεξιοτίμονο. Έμαθα πως να κλειδώνω και να ξεκλειδώνω τις πόρτες εδώ (τραβάς το πόμολο προς τα πάνω ;) ) . Έμαθα ότι όντως η βασίλισσα εδώ είναι είδωλο!

Έμαθα ποσό σκάρτη είναι η Ryan Air αλλά πάλι αυτή χρησιμοποιώ γιατί τι να κάνουμε είναι η πιο οικονομική. Έμαθα ότι εδώ τα σύννεφα κινούνται τόσο γρήγορα, μαγικά! Βεβαία τόσο μαγικά που εδώ ισχύει ότι ο καιρός κάνει του κεφαλιού του! Βάση αυτού έμαθα να παίρνω πάντα ομπρέλα όταν βλέπω ήλιο και να μην ντύνομαι βαριά άμα δω σύννεφα γιατί πολύ απλά θα αλλάξει ο καιρός στο επόμενο μισάωρο!

Έμαθα ότι υπάρχουν πολλά ωραία μέρη (πάρκα, ποτάμια, θάλασσες – καλά το τελευταίο απέχει αρκετά από το χωριό μου στην Αγγλία- ) για να πας για περίπατο και να το απολαύσεις. Έμαθα να ακούω την καρδιά μου και πως αυτό είναι το παν! Πολλά έμαθα από τα πιο άπλα μέχρι τα πιο μεγάλα (που μετά τα κάνω αμπελοφιλοσοφίες) και έμαθα ότι κάθε ένας μπορεί να βιώνει παρόμοιες καταστάσεις μα τις βιώνει τόσο διαφορετικά και ξεχωριστά. 

Έτσι μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου θα απολαμβάνω το ταξίδι, τα μαθήματα και όλο το πακέτο της ζωής, τα οποία θα μοιράζομαι εδώ στο blog μου.. Και το ίδιο εύχομαι σε εσάς, να απολαμβάνετε όσο μπορείτε, ότι μπορείτε. 

Love, Tatie <3