Η Μακεδονία είναι Ελληνική .-

(Ωραία διασκευή , μετά το 01:11 αρχίζει το κομματι  🎶😉) 

         Μάλλον έτσι θα πάει. Κάνα δυο αναρτήσεις το χρόνο. Μα τι σόι πολυλογου είμαι τέλος πάντων ; Καλή χρονιά λοιπόν! Όμορφη! Διαφορετική! Με νέες εμπειρίες! Με νέα ταξίδια! Με περισσότερα γέλια! Με περισσότερα λεφτά (για τα ταξίδια 😜 ) Με περισσότερα όνειρα! Με περισσότερη υπομονή και επιμονή ! Με περισσότερη σοκολάτα (γιατί έτσι)! Με καλή τύχη!

          Δεν μπορώ να πω ότι το 2017 ήταν  από τις ωραιότερες χρονιές, αλλά όσο αναπνέω και χαμογελάω (με όλα μου τα δόντια 😌) μπορώ να πω ότι δεν ήταν και από τις χειρότερες. Έκανα αρκετά roadtrips  στην Αγγλία και στην Ουαλία, πήγα αρκετές φορές Ελλάδα γιατί πώς να το κάνουμε αδυναμία είναι αυτή. Γνώρισα άτομα που με δίδαξαν πράγματα για τη ζωή και τον εαυτό μου. Μοιραστήκαμε στιγμές. Γνώρισα τοπία που μου δίδαξαν ότι ο κόσμος μου ζούμε είναι τόσο όμορφος και μου θύμισαν πόσο πολύ θέλω να γνωρίσω κι άλλες γωνιές  του. 

          Αυτή τη στιγμή που γράφω στη χώρα μου υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα (βασικά πολλά ζητήματα αλλά τώρα θα μιλήσω για το πιο επίκαιρο ) , το μακεδονικό. Και θέλω να αφιερώσω χρόνο και σειρές από την ανάρτηση μου γιατί με προβλημάτισε τις τελευταίες μέρες. Με προβλημάτισε γιατί μου έβγαλε πολλά συναισθήματα. Πίκρα, θυμό, αγάπη, νοσταλγία είναι ορισμένα από αυτά. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή, κάτι που δεν χωρά αμφισβήτηση ή διαπραγμάτευση. Η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική. Ήταν, είναι και θα είναι. Αλλά όλος αυτός ο ντόρος με πήγε πίσω στο 2015.

          5 Ιουλίου του 2015, μια ημερομηνία που δεν θα ξεχάσω. Ίσως κανένας Έλληνας. Μια μέρα που πίστεψα με όλη μου την ψυχή οτι έχω φωνή ότι έχω δύναμη να δημιουργήσω το μέλλον μου (με όποια δυσκολία) στην Ελλάδα, ελεύθερη! Με κόστος, σίγουρα θα υπήρχε, ήμουν όμως έτοιμη. Φώναξα με όλη μου τη καρδιά ΟΧΙ! Ένιωσα στις φλέβες μου τον Μεταξά για λίγο! 😊 Ένιωσα περηφάνια που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία να έχω φωνή για το μέλλον μου, για το έθνος μου. Στοιχείο της δημοκρατίας. Δημοκρατία ,κάτι που κληρονόμησε όλος ο κόσμος από τους προγόνους μου. Όλοι όμως ξέρουμε τον επίλογο. Πως το δυνατό όχι από τον λαό, έγινε ναι από τους πολιτικούς . Εκεί ένιωσα κενό. Απογοήτευση και προδοσία. Ένιωσα ότι έκλαψαν μαζί με εμάς, τότε και όλοι οι πρόγονοι. 

       Και προβληματίστηκα. Γιατι ακόμα και να ήμουν στην Ελλάδα, δεν ξέρω αν θα πήγαινα να διαδηλώσω. Ακόμα και αν έμενα στην Αθήνα, δε νομίζω να πήγαινα να διαδηλώσω. Δηλαδή από δω και πέρα θα προτιμώ να μην κάνω τίποτα; Θα θεωρώ ότι είναι ανώφελο να μάχομαι για την πατρίδα μου; Και τι με κάνει αυτό; Πώς να με χαρακτηρίσω; Αλήθεια με προβλημάτισε.
         Θέλω λοιπόν να πω μπράβο σε όσους διέθεσαν λεφτά από το υστέρημα τους, δύναμη ψυχής από την πονεμένη ψυχή τους, και χρόνο που είναι ίσως οτι πιο πολύτιμο. Μπράβο που δεν το βάζετε κάτω και που μου θυμίζετε ότι ο αγώνας δεν πρέπει να σταματά! Όπως είπα πριν προβληματίστηκα και δεν ξέρω αν θα κατέβαινα στη διαδήλωση εκείνη την Κυριακή στις 4/2/18 , αλλά τώρα ξέρω ότι στην επόμενη θέλω να είμαι!

         Γιατί η Ελλάδα μας, είμαστε εμείς! Όχι οι πολιτικοί που πιστέψαμε ότι ίσως μας έδιναν κάτι παραπάνω απο τις προηγούμενες κυβερνήσεις! Μας έδωσαν για λίγο ελπίδα , αυτό τους το αναγνωρίζω, αλλά μας την πήραν με το χειρότερο τρόπο. Τρίτη και 13 δεν είναι γρουσουζιά για μένα! Όσο υπάρχουν άνθρωποι να κυβερνούν χωρίς αγάπη για την πατρίδα, όσο υπάρχει λαός που δεν αγαπά τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο του. Αυτό είναι γρουσουζιά!
         Καλημέρα, καλή τρίτη και 13! Με αγάπη... Αφιλοκερδή αγάπη! Με θάρρος και πίστη στον κυβερνήτη, στο πνεύμα μέσα μας. Με υπομονή και επιμονή. Χωρίς ελπίδες, χωρίς φόβο όπως έλεγε ο αγαπημένος Νίκος Καζαντζάκης!
         Love, Tatie ❤