Ο κρυμμένος θησαυρός... Βρέθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο!!! Πάμε για το επόμενο παιχνίδι..

    

<<Γιατί ποτέ δεν αποκτήσαμε αμέσως τον κρυμμένο θησαυρό και στήσαμε ολόκληρο παιχνίδι; Γιατί ορισμένες φορές κατσουφιάσαμε αν βρήκαμε αμέσως το κρυμμένο θησαυρό; Γιατί μόλις τον βρήκαμε τον κρύψαμε ξανά φωνάζοντας με τα άλλα παιδάκια "πάλι, πάλι"; Αν όχι γιατί όλη η μαγεία ήταν στο ίδιο το παιχνίδι; >>

Πάλι, πάλι, λοιπόν! Θέλω να χωθώ πάλι στο παιχνίδι! Και ξέρω πως θα μπω στο παιχνίδι σύντομα! Μάλιστα θα παίζω σε άλλο μέρος. Αυτή τη φορά θα παίξω στο Ηνωμένο Βασίλειο και πιο συγκεκριμένα στην Αγγλία. Βεβαία θα το χρωματίζω με μικρά ταξιδάκια στη Σκωτία, Ουαλία, Ιρλανδία και όπου αλλού προκύψει. 

Σχεδόν δύο χρόνια από τη τελευταία φορά που έγραψα μία πολυλογούδικη ανάρτηση για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά ας μην πολυλογώ! :) Συνέβησαν τόσα πολλά που για ακόμα μια φορά διαπίστωσα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι από στιγμή σε στιγμή όλα μπορούν να συμβούν! Όλα μέρος του ταξιδιού μας «εδώ και τώρα». 

Το 2015 ίσως ήταν μία από τις πιο έντονες συναισθηματικά χρονιές που έχω βιώσει. Αν το καλοσκεφτώ θα έλεγα πως, ναι, ήταν η πιο έντονη συναισθηματικά χρονιά που έχω βιώσει μέχρι τώρα! Το ήξερα από τη στιγμή που το υποδέχτηκα το 2015 ότι θα ήταν η χρονιά των εκπλήξεων. Τόσο των καλών όσο και των «κακών».

Το 2016 πάλι νιώθω ότι θα είναι η χρονιά των αλλαγών! Πριν 10 χρόνια ακριβώς έγινε μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή μου. Πέρασα στη σχολή μαιευτικής στη (φανταστικοκαταπληκτίκη) Θεσσαλονίκη και εννοείται η ζωή μου πήρε μια πιο συγκεκριμένη πορεία. Πέντε πανέμορφα χρόνια! Τώρα, δέκα χρόνια μετά, έρχεται μια άλλη μεγάλη αλλαγή..

Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει για μένα, όπως είπα και πιο πάνω, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Αγγλία και ακόμα πιο συγκεκριμένα στο Warwickshire. Ένα κεφάλαιο όμοιο με πολλών άλλων νέων ανθρώπων που για δικούς τους λόγους μεταναστεύουν σε όλες τις άκρες της γης. Ένα κεφάλαιο που με κάνει να νιώθω πολλά. Χαρά, λύπη, προσμονή, νοσταλγία, θυμό, ικανοποίηση, ενθουσιασμό και πολλά ακόμη. Μα πάνω απ’ όλα μου μαθαίνει πολλά και ανυπομονώ για όσα ακόμη έχω να μάθω.

Ένα βασικό που έμαθα για αρχή και το ένιωσα πάρα πολύ καλά είναι πραγματικά το πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος. Ο χρόνος που περνάει και πως τον αξιοποιείς. Όλοι το ξέρουμε βασικά, αλλά όλοι χρειαζόμαστε ένα καλό κίνητρο για να το νιώσουμε στο πετσί μας. 

Λοιπόν εγώ μετρώ αντίστροφα πλέον έως τις 6 Μαΐου, απολαμβάνω ηρεμία και ήλιο (πολύ ήλιο ευτυχώς!) και έως τότε ίσως τα ξαναπούμε.

Love, Tatie <3